- grubieć
- grubieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, grubiećeję, grubiećeje, grubiećbiał, grubiećbieli {{/stl_8}}– zgrubieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się grubym, grubszym, zwiększać swoją objętość; o ludziach: przybierać na wadze, tyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Grubieje warstwa kurzu, śmietany na mleku, śniegu itp. Siostra zgrubiała w czasie ostatniego roku. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się twardym, szorstkim; tracić wrażliwość, delikatność': {{/stl_7}}{{stl_10}}Grubieje skóra na dłoniach, łokciach, piętach. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się pospolitym; tracić delikatność, subtelność': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zgrubiały komuś maniery, obyczaje, mowa. Zgrubiały komuś rysy twarzy. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o głosie: stawać się niskim, przytłumionym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Po mutacji głos mu wyraźnie zgrubiał. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.